یادگیری کودکان از طریق بازی کردن :

اسباب بازی‌ سرگرم کننده هست، علاوه بر آن اسباب بازی‌ ابزاری برای کمک به کودکان جهت شناخت خود و دنیای اطرافشان هست.نقش اسباب بازی در رشد و سلامت کودکان امری ضرروی است. هنگامی‌ که کودکان بازی می‌کنند، می‌‌آموزند که چگونه مشکلات را حل کرده، با دیگران همراهی کنند و مهارتهای حرکتی و فیزیکی(حرکتهای عضلانی و بدنی) مورد نیاز جهت رشد و یادگیری را نیز می‌آموزند. کارکنان بیمارستان‌ها اغلب از بازی به عنوان ابزاری جهت انجام امور درمانی کودکان استفاده می‌کنند.

نقش اسباب بازی در بازی به کودک کمک می‌کند تا مهارت‌های زیر را بیاموزد:

• توسعه‌ی مهارتهای فیزیکی : مهارتهای حرکتی و فیزیکی به کودکان بدست آوردن، خزیدن، بالا رفتن از جایی و ایجاد تعادل را می‌‌آموزد.مهارت‌های حرکتی ظریف هم به کودکان یاد می‌دهد، چطور اسباب بازی‌های کوچک را در دستشان بگیرند.در مورد اهمیت فراگیری مهارت حرکتی و ایده‌ها و بازی‌ برای تقویت این مهارت قبلا در شید شاد صحبت شد.

•  توسعه مفاهیم شناختی: کودکان می‌آموزند که چگونه مشکلاتشان را (این کار چطور انجام می‌شود؟ آیا این قطعه در پازل درست قرار گرفته؟) از طریق بازی کردن حل کنند. همچنین کودکان از طریق بازی کردن ، آموزش شمارش اعداد ، آموزش رنگها ، شکل و سایز‌ها را نیز می‌آموزند. بازی کردن مهارت حفظ کردن و دقت کودکان را افزایش می‌دهد. زمانیکه کودکان در محیط‌های محرک‌آمیز بازی می‌کنند سطح فکری آنها نیز بالا می‌رود.

• توسعه مهارتهای زبانی : زمانی که کودک بازی ‌می‌کند و در تعامل با دیگران قرار می‌گیرد مهارتهای زبانی وکلامی او پرورش می‌یابد. این بازی‌ها با همکاری با والدین در پخت و پز و آشپزی  می‌تواند شروع شود و بصورت پیشرفته تر به داستان سرایی و جوک گفتن می‌انجامد.

• توسعه مهارتهای اجتماعی: یادگیری اموری مانند همکاری، مذاکره، رعایت نوبت و بازی بوسیله قوانین و مقررات همگی مهارتهای مهمی را به کودک یاد می‌دهند.این مهارتها زمانی پرورش می‌یابد که کودک بازی کند. درنتیجه کودک قوانین و نقش‌های اجتماعی را یاد می‌گیرد.